Jakoś tak niecodziennie ale zacznę od wytłumaczenia się… W całym wpisie nie chodzi mi ani o jakieś narzekanie, czy skarżenie się czy też broń Boże o ocenianie ludzi… Nie jestem dusigroszem, który liczy każdy pieniążek, kiedy budzi się z samego ranka, jak Harpagon grany przez Louis de Funes w komedii Skąpiec 😉 Ot po prostu, najzwyczajniej w świecie, chciałbym się podzielić maleńką historią, która mnie rozbawiła lekko, a która mi się przydarzyła ostatniej niedzieli.

Żeby nie zdradzić wszystkiego od razu zacznijmy od początku 😉 W niedzielę pierwszy raz wybrałem się do wspólnoty Jardin “za rzeką”… Powstała ona tak naprawdę w wyniku chyba jakichś niesnasek z muzułmanami, w wyniku których niektórzy chrześcijanie musieli odejść z Bousso i szukać miejsca i ziemi dla siebie gdzie indziej… Początkowo było to kilka osób, ale jak to bywa zawsze i wszędzie w takich przypadkach (w Europie także) z kilku osób zrobiło się kilkaset… Bo akurat brat stwierdził, że może przecież zamieszkać obok brata, a to znowu siostra… a jak siostra to przecież nie sama, ale i jej rodzina. A rodzina to nie tylko rodzeństwo, dzieci czy rodzice, ale i kuzyni bliżsi, dalsi, ze strony ojca czy matki, pociotki czy kto tam jeszcze… nie ma szans i tak tego spamiętać 😉 … Podsumowując tak właśnie zrobiło się z tego kilkaset osób.

Przeprawa przez rzekę

Chari brzeg

Z samego rana więc zapakowałem plecak, potem motorkiem po piasku dotarłem do rzeki, następnie łódką napędzaną kijem 😉 przeprawiłem się na drugą stronę. Na brzegu jakoś nikt nie czekał, ale znalazł się ktoś kto mnie zaprowadził do wioski… więc “z buta” do katechisty i jestem na miejscu … A tu okazuje się że jeszcze nie… wsiadamy więc znowu na motorek i jedziemy do kaplicy…

Tam spowiedź w polu pełnym zboża, przerywana tym, że ktoś z wiernych czekających na mszę, co jakiś czas idzie za potrzebą 😉 w krzaki, a dokładniej w zboże… no i w końcu msza…  Na zakończenie parafianie chcieli się postawić i zrobili specjalnie dla mnie procesję z darami i zrzutę na “rozruch” dla nowego księdza 😉 na dobry start na parafii… wyszło tego całe 11,50 zł na nasze polskie pieniądze, więc mimo że ceny wszystkiego w Czadzie są dwukrotnie wyższe niż w Polsce, postanowiłem zaszaleć i pojechać do stolicy 😉 a jak… jak szaleć to z rozmachem… Co prawda tyle gotówki wystarczy mi na zakup przy dobrych wiatrach 1,5 l Coca Coli, no ale na chipsy już niestety nie … Nie ma co narzekać … Jest Cola jest impreza 😉

Łódka zapakowana jest wszystkim

Takie tam

Spowiedź

Rzeka Chari

Minęło kilka dni… piszę ten artykuł, powoli wracam do siebie, bąbelki Coca Coli nie uderzyły mi do głowy, “rozruch” który zafundowali mi parafianie był pozytywny, a pobyt w stolicy owocny, a to wszystko za 11,50 zł… 😉

PS. Dobrze że się załapałem na darmowy przejazd do stolicy ze znajomym misjonarzem, bo byłoby krucho z finansami ;)))) Nie wspomniałem, że dostałem również cztery kury… więc kontynuacja imprezy w Bousso 😉 co prawda kury wystąpią w niej w troszkę innej roli 😛